Co jest nie tak z polskimi zaimkami "swój/swoja/swoje" i co w końcu oznacza angielski zaimek "its"

[Stasia]

Skopiowane z forum Duolingo: https://forum.duolingo.com/comment/16573030
Autor: br0d4

Nie, "their" oznacza po polsku dokładnie "ich". W języku angielskim w ogóle nie istnieje odpowiednik polskiego zaimka "swój/swoja/swoje".

Problem polega na zupełnie czym innym: język polski wymaga, by w określonych sytuacjach zaimek dzierżawczy "jego/jej/ich" itp. zamienić na zaimek "swój/swoja/swoje" - za słownikiem PWN:

• swój I - zaimek zastępujący w odpowiednich kontekstach inne zaimki dzierżawcze: mój, twój, nasz, wasz, jego, jej, ich, oznaczający, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, którego dotyczy, należy lub odnosi się odpowiednio:

  • do mówiącego, np. "Spakowałam wszystkie swoje rzeczy.";

  • do osoby, do której zwraca się mówiący, np. "Zabierz stąd swoje rzeczy.";

  • do grupy osób, do której należy mówiący, np. "Wyłożyliśmy im swoje racje.";

  • do grupy osób, w skład której wchodzi osoba, do której zwraca się mówiący, np. "Dlaczego nie mówiliście o swoich problemach?";

  • albo do innych osób lub rzeczy, np. "Umówił się ze swoją dziewczyną".

I właśnie dlatego w niektórych zwrotach "their" tłumaczy się na "ich", a w innych na "swoje". Dokładnie tak samo jest z innymi zaimkami - czasem "his" trzeba przetłumaczyć na "jego" a "her" na "jej" - ale czasem na "swój/swoja/swoje".

Jeszcze gorzej jest z angielskim zaimkiem "its" - który tak naprawdę w ogóle nie ma odpowiednika w języku polskim i dlatego sprawia ogromne trudności w nauce angielskiego. Służy on do określenia przynależności (albo własności) jednego rzeczownika do innego, przy czym ten drugi ma rodzaj nijaki - a więc odnosi się do zwierzęcia lub przedmiotu . Dlaczego? Dlatego, że w j.angielskim stosowanie zaimków osobowych "he" i "she" i odpowiednich zaimków dzierżawczych "his" i "her/hers" jest zarezerwowane dla ludzi, podczas gdy w języku polskim nic takiego się nie dzieje. Kilka przykładów:

• To jest drzewo, a to jego cień - "This is a tree, and this is its shadow" ("its", a nie "his", bo drzewo nie jest człowiekiem)

• Tu jest pies, a tam jego jedzenie - "Here is a dog, and there is its food" ("its", a nie "his", bo pies nie jest człowiekiem)

• Szkocja słynie jej zamkami - "Scotland is famous for its castles" ("its", a nie "her")

(Mała uwaga: właściciele zwierzaków mogą o swojej ukochanej kotce czy piesku powiedzieć "he" albo "she". Podobnie jeśli chodzi o uczucia raczej oziębłe - o psu który kogoś ugryzł, można się jego właścicielowi poskarżyć używając zaimka "he" - ale to jest tylko pewnego rodzaju antropomorfizacja, figura stylistyczna w zdaniu. Inny rodzaj wyjątku to okręty, a zwłaszcza żaglowce - im przysługuje zaimek osobowy "she".)

Z powodów, jakie zacytowałem wyżej, w niektórych zdaniach właściwe zaimki osobowe trzeba zamienić na swój/swoja/swoje, np.:

• "The dog eats its dinner." - Pies je swój obiad (a nie Pies je jego obiad. )

• "The cat drinks its milk." - Kot pije swoje mleko. (a nie Kot pije jego mleko. )

• "The cow drinks its water." - Krowa pije swoją wodę. (a nie Krowa pije jej wodę. )

A w języku polskim zaimek "swoje" służy do zastąpienia właściwego zaimka, ale tylko w określonych sytuacjach. Generalnie nie mogą służyć za "określenie" rzeczownika, tylko w zdaniu zastępują właściwe określenie (ewentualnie w równowazniku zdania, w którym orzeczenie jest domyślne).

Innymi słowy, jakieś ksiązki są "ich", "jej", "twoje", "wasze" czy"moje". Jeśli są one ich, to mówiąc do nich można powiedzieć "zabierzcie swoje książki" albo "zabierzcie wasze książki". A jeśli są moje, to mówiąc do nich mogę powiedzieć "ja zabieram swoje książki" albo "zabieram moje książki".